Traditiegetrouw staan we op 27 april even stil bij het overlijden van één van onze stichters en eerste voorzitter Karel Dillen. De man, geboren op 16 oktober 1925 in Antwerpen, overleed op 27 april 2007 te Schilde. Vandaag zal dat dus dag op dag 17 jaar geleden zijn. Nog steeds echter is hij een voorbeeld voor ons allen. Jong en minder jong.

Dillen was iemand die alles had wat politici vandaag vooral niet moeten hebben. Je zou hem in nog geen duizend jaar gekke dansjes zien doen op Tik-Tok of eender welk mediaplatform. Voor inhoudsloze typetjes als Conner Rousseau, om de bekendste uit dat lot maar meteen te noemen, zou hij zijn neus opgehaald hebben. En terecht! Tegenover dit soort lege dozen staat Dillen als een man die zijn hele leven ten dienste had gesteld van zijn ideaal. Niet om Vlaanderens aaibaarste te zijn, maar net om Vlaanderens weerbaarste te zijn. En dat allemaal al van in de tijd dat daar zeker nog geen eer mee te behalen viel. Dillen was erudiet en uit één stuk. Kwaliteiten die we vandaag jammer genoeg te vaak ontberen bij de huidige generatie politici.

“De man die Vlaanderen politiek verandert heeft”

En ondanks dat hij nooit uit één of ander berenpak gekropen zou zijn gekomen tijdens één of andere show was het wel Karel Dillen die Vlaanderen politiek verandert heeft. En zeg niet dat wij het gezegd hebben, maar verdorie VRT journalist Tim Pauwels in Ter Zake op Canvas naar aanleiding van het overlijden van Karel Dillen! En of Pauwels gelijk had. Karel Dillen en de zijnen slaagden er in om met slechts de kracht van hun overtuiging de meest succesvolle niet-zuil partij in Vlaanderen uit de grond de stampen. Partij die een vat vol ideeën was. Partij die profetisch was en geen ongelijk, maar net veel te vroeg gelijk had. Partij die al zo lang haar stempel drukt. Partij die vandaag alles in haar mars heeft om effectief de leiding in Vlaanderen over te nemen en het Vlaamse volk van haar ondergang weg te leiden. Omdat het moet! Net zoals Karel Dillen een halve eeuw geleden al wist dat het moest.

Geen popidool, wel een grote meneer

Neen, we zouden er Dillen geen plezier mee doen om van hem één of ander idool te maken. Dat wilde hij zeker niet en nooit worden. Maar hij verdient het desalniettemin om opgenomen te worden in Vlaanderens eregalerij. Het is namelijk onder meer zijn verdienste dat het nationalisme vandaag zo sterk staat, net zoals het zijn verdienste is om als eerste op partijpolitiek niveau aan te kaarten wat aangekaart moest worden: Het toekomstige verval van Vlaanderen en onze nakende ondergang in een tsunami van migratie. Dillen zag toen al klaar dat Vlaanderen nooit het land mocht worden van moskeeën en minaretten. Helaas, luisteren wilden de machtigen toen niet. Nog niet.

Dillen in Neeroeteren

Ook in onze gemeenten kenden we Karel Dillen. Het is weinig geweten maar vanaf het prille begin had het Vlaams Blok alhier leden. En niet van de minsten… Op een effectieve afdelingswerking daarentegen was het wel wat langer wachten. Maar dat was eigenlijk over heel het Vlaamse platteland zo. Je had toen nog meer moed en overtuiging nodig om je nek uit te steken voor je Vlaamse ideaal als vandaag! Desalniettemin had Karel Dillen ook hier medestanders en vrienden in lokale Vlaams beweging hier. We herinneren ons zo dat hij hier in Neeroeteren uitgenodigd werd om op 25 april 1987 de lijkrede te houden bij de begrafenis van Staf Vermeire. Een verhaal waar we ten gepaste tijde ook eens stil bij zullen staan. Want ook over de persoon Staf Vermeire valt één en ander te vertellen wat zeker niet mag vergeten worden.

De les voor het heden: Trouw aan ons ideaal!

Wat we vandaag, hier en nu, van Karel Dillen moeten onthouden is dat de trouw aan ons ideaal van het hoogste belang is. Net zoals hij jaren geleden, geloven wij vandaag nog oprecht dat het met Vlaanderen beter kan en moet. En dat ons het langzame afdalen in de afgrond wacht als we dat niet doen. Maar ook dat politiek geen job maar een kwestie van overtuiging moet zijn. Altijd en overal. Het ga je goed hierboven Karel, wij werken verder!