11 november was, is en blijft hopelijk nog lang een dag waarop we als samenleving stilstaan bij allen die voor ons hun leven gaven tijdens de grote wereldbrand. Om zij die vielen te eren, om er uit te leren. Opdat huidige en toekomstige generaties nooit nog hun lot moeten ondergaan. 

Nooit meer oorlog

'Nooit meer oorlog' is voor ons geen holle slogan. Het maakt integraal deel uit van ons Vlaams bewustzijn en van ons nationalistisch streven. Uiteraard voor een partij als de onze niet in de linkse wereldvreemde traditie, maar met een waarachtig 'si vis pacem, para bellum'. Omdat we nu eenmaal alleen maar vrede zullen kennen als we klaar moeten zijn om te verdedigen wat verdedigd moet worden. In casu de gemeenschap die wij van onze voorouders geërfd hebben. En dat tegen alle bedreigingen.  

Zouden zij trots op ons zijn? 

Voor onze afdeling is 11 november een uitgelezen moment om de stoute vraag te stellen of zij die toen hun leven gaven voor volk en vaderland dat vandaag met evenveel overtuiging opnieuw zouden doen? Of ze trots zouden zijn op wat wij vandaag doen met hun nalatenschap? Te merken aan de koers die dit land, en met haar de rest van het Avondland, vaart durven we dat betwijfelen. Laat ons wat dat betreft maar zeggen wat er gezegd moet worden: Wat onze samenleving aan het worden is, is niet waarvoor zij hun leven gegeven hebben. 

Laten we daarom vandaag, als we onze gesneuvelden gedenken, dat ook doen voor onze toekomst. 

AVV-VVK