Op de OCMW-raad van 2 maart 2020 stelde onze fractieleider Leo Pieters enkele pertinente vragen bij de evaluatie van het gemeentelijk kinderarmoedeplan dat afliep eind 2019. Het was ons immers opgevallen dat het de verkeerde kant uitgaat met de cijfers. De armoede bij kinderen neemt immers toe, en niet af. Daar wilde onze fractieleider wel eens wat tekst en uitleg bij! Want meer kinderen in armoede is iets wat wij als sociale volkspartij natuurlijk liever niet zien gebeuren! De voorzitter van de OCMW-raad, tevens burgemeester, voorzitter van de gemeenteraad en nog wel wat dingen, vond onze opmerkingen gelukkig terecht en interessant. Of hij die interesse ook gaat tonen in zijn beleid? Wie leeft zal zien!

Kinderarmoedebeleidsplan gemeente: 117 kinderen in armoede!

Even terug in de tijd. In 2015 werd er in de gemeente een kinderarmoedebeleidsplan opgesteld. Toen al bleek dat er toch wel nood was aan een coherente aanpak omdat toch wel behoorlijk veel pagadders in Maaseik, Neeroeteren en Opoeteren in de armoede terechtkwamen. Jawel, bij ons beste mensen! De gemeente stelde daarop een plan op dat werd goegekeurd op de gemeenteraad op 24 maart 2015 en dat zou lopen tot in jaar 2019. Het plan hield onder andere in dat er een (halftijdse) coördinator kinderarmoede werd aangesteld, dat er ontmoetingsgroep werd opgericht voor ouders met kinderen tussen 0 en 3 jaar, dat er een luierbank kwam, er een melkbedeling werd georganiseerd, enzoverder enzovoorts. Kortom, een totaalplan om kinderarmoede in te dijken. Op de OCMW-raad van maart 2020 werd een evaluatie van het plan gemaakt. Een evaluatie waarbij we met spijt in hart moesten vaststellen dat spijts goede intenties de kinderarmoede in onze gemeente nog altijd niet onder controle is. En wel in die mate dat zeggen en schrijven er op dit moment in onze gemeente 117 kinderen bekend zijn in een situatie van kinderarmoede. Tel daar sowieso altijd een aantal kinderen bij die niet tot bij het OCMW geraken en je weet dat afgemeten op het aantal inwoners in onze gemeente het best wel een groot probleem is!

We moeten het zelf doen

Van de hogere overheden mag er ons inziens wel wat meer ondersteuning komen. Tot op heden zagen we wat dat betreft eigenlijk vooral een terugval van de hulp. Neem nu bijvoorbeeld het project 'Kinderen eerst' (Duidelijk een titel waarvoor ze leentjebuur zijn komen spelen bij onze partij) van de federale regering. Dat werd eind 2017 echter stopgezet. Van de Vlaamse regering is dan weer algemeen geweten dat ze best wel een tandje mogen bijsteken op het gebied van kinderarmoede! Ergo, onze gemeente zal het in de eerste plaats zelf moeten doen. Met het aflopen van het op de OCMW-raad geëvalueerde kinderarmoedeplan drong zich dan ook meteen de vraag op of er geen doorstart kon worden gemaakt, en of er geen nieuw plan wordt uitgeschreven? Gelukkig ziet het er luidens de verklaringen van de meerderheid naar uit dat er inderdaad een nieuw plan zal opgemaakt worden. De bevoegde schepen kon wel niet garanderen dat het plan op de eerstkomende raad zal kunnen voorgesteld worden. Dat begrijpen we. Maar, dat zal er ons desalniettemin niet van weerhouden om er zeker naar te blijven vragen.

De factor migratie

Eén van de onderdelen van het kinderarmoedeplan is een project voor taalstimulering voor anderstalige kinderen. Dit wordt georganiseerd in samenwerking met de BIB. Een project dat wel nog loopt trouwens, terwijl de laatste betaling aan de luierbank werd gedaan in januari 2019... We geven het u maar mee want het brengt ons bij een zeer bepaalde factor in het aantal kinderen dat in armoede leeft: Migratie. Tja, we kunnen er nu eenmaal ook niets aan doen, en neen geen haar op ons hoofd dat er aan denkt om betrokken kinderen met de vinger te wijzen, maar veel van de armoede is nu eenmaal geïmporteerde armoede. Jawel, ook in Maaseik, Neeroeteren en Opoeteren. Zolang de migratie niet onder controle is, is het wat betreft kinderarmoede dweilen met de kraan open. Wat we al vaker stelden wordt steeds meer realiteit. Namelijk dat na de grote Vlaamse steden, langzaam maar zeker ook de kleinere gemeenten ten prooi vallen de lusten en lasten die de massale immigratie met zich meebrengt. Eén van de gevolgen, en tevens ook eigenschappen van geïmporteerde armoede is dat die per defintie de neiging heeft om de eigen armoede te verdringen. Dat is gewoon keihard de wet van het getal. Hoe meer armoede we krijgen van buitenaf, hoe groter het totale cijfer, hoe minder we uiteindelijk kunnen verhelpen aan onze eigen armoede. Dat laatste is iets wat wij als nationalisten zeker willen verhinderen. Uit niets anders dan liefde voor onze eigen mensen.