Weinigen weten hoe moeilijk het in die beginjaren is geweest om 'Vlaming' te zijn. Weinigen weten wat er voor nodig was om het Vlaams Blok, later Vlaams Belang, uit de grond te stampen in Vlaanderen, in onze gemeente.

Om vooral onze jonge lezers in herinnering te brengen dat de tocht van onze partij geen tocht over rozen was voegen we hierbij graag een artikel uit het Vlaams Blok maandblad van 1993.

Het gaat over een infoavond voor onze partij, ingericht door de lokale Vlaams Blok afdeling op 3 september 1993. Het thema van de infoavond was 'Het Vlaams Blok, uw partij'. Spreker van dienst was de toen nog jonge Filip Dewinter. Een affiche om u tegen zeggen. Zo dachten blijkbaar ook enkele lokale 'nieuwe Vlamingen'. Een bende van deze, wat men eufemistisch, jongeren pleegt te noemen daagden op met geen andere bedoeling dan het maken van amok.

Het moet gezegd, de spreker van dienst, Filip Dewinter, liet zich op geen enkel moment uit zijn lood slaan en reageerde kalm en vastberaden op de bedreigingen van onze nieuwe landgenoten. Samen met enkele aanwezige BOB'ers (indertijd vaste aanwezigen op onze evenementen) slaagde hij erin de oproerkraaiers de mond te snoeren en de deur te wijzen. De voordracht kon verdergaan en die avond werd menig Maaseikenaar, Neeroeterenaar en zelfs Opoeterenaar overtuigd van nut en noodzaak van een partij als de onze.

De gevolgen voor onze toenmalige lokale Vlaams Blok voorzitter en zijn gezin waren van een andere orde. Regelmatig nog werden hij en zijn gezin bedreigd door hetzelfde janhagel dat de thema-avond van onze partij om zeep wilde helpen.

Zo ziet u maar weer, beste lezer, onze weg tot hier was hard en lang, maar hij was het waard, en we zullen hem met onverdroten moed en inzet verdergaan! Zo ziet u maar beste collega politicus, de weg van de Vlaams Belang militant is willens nillens de weg van het idealisme.