Op woensdagmiddag, iets na 14u00, kleurde het Dorpsplein in het naburige Opglabbeek blauw van de zwaailichten. Enkele ‘jongeren’ hadden hun vrije namiddag ingezet met het afranselen van een vrouw aan de lokale bushalte. ‘Zucht’. Hoe vaak nog?

Afgelopen woensdag 23 april bereikte ons het nieuws dat er in het naburige Opglabbeek een vrouw in elkaar werd geslagen door ‘jongeren’. Ter hoogte van de bushalte op het Dorpsplein aldaar werd die bewuste woensdagnamiddag rond 14u00 een vrouw aangevallen door jong gespuis. Dat het er best wel hevig aan toe ging valt af te leiden uit het feit dat het slachtoffer naar het ziekenhuis werd afgevoerd. Dat leerden we van getuigen en van berichtgeving van de lokale politie CARMA.

Haalt amper de pers

Het heeft meer dan een etmaal geduurd voor het geweld de media haalde. Uiteindelijk werd er over bericht in Het Belang van Limburg en het Nieuwsblad. Twee maal hetzelfde artikel want het is niet omdat het verschillende krantentitels zijn dat het verschillende kranten zijn. Maar kom, dat is een ander verhaal. Feit is dat ondanks dat het omstreeks 14u10 een orgie van zwaailichten was in Opglabbeek de anders zo goed ingelichte lokale pers braaf laat was om de feiten, te verslaan. Een ‘vechtpartij’ waarbij minderjarigen betrokken waren. Je zou denken, jongens die een vrouw in elkaar slaan, dat is toch niet zomaar ‘een vechtpartij’? Dat is iets dat we in onze cultuur niet echt kennen…

Geen ver-van-ons-bed-show meer!

Maarja, zo zijn ze, onze pennenridders. Als ze het al schrijven minimaliseren ze de feiten. Stellen ze het allemaal voor alsof het niet zo erg was. Mijn lieve God, er moest maar eens ergens ten velde een Vlaams Belanger een vrouw klappen verkopen, je moest eens zien hoe ze hun pennen in vitriool zouden dopen! In ieder geval, ter attentie van schone slaapsters en andere CD&V’ers: Het gespuis begint stilletjesaan tot in de kleinste dorpen van Vlaanderen het leven onaangenaam te maken. Blijft u vooral rustig verder op dezelfde partijen stemmen, dan kunt u het in de toekomst nog vaak van nabij meemaken!

Doe er echt iets aan!

Tenzij we er natuurlijk iets aan doen. Maar dan echt. U weet wel, met degelijke straffen en niet met het spreekwoordelijke ‘krullenbollenaaien’. Want als het daar weer bij blijft, dan wordt het alleen maar erger. Zachte heelmeesters, maken stinkende wonden, weet u wel? Deed ons denken aan het grote gelijk van de gewezen burgemeester Tollenaere verledn jaar toen enkele weken voor de gemeenteraadsverkiezingen onze gemeente in het nieuws werd geknokt door enkele ‘lokale’ kopschoppers: Harde sancties moesten er komen voor dat uitschot. Amen zegden wij!

Praat voor de vaak

Ja, iedereen wil dat er harde sancties komen maar toch zegden wij ook: ‘Opletten kameraad, gij kunt dat wel willen maar gij kunt dat niet waarmaken want als burgemeester hebt gij niks te sanctioneren’. Zeg niet wat ge niet kunt waarmaken was onze boodschap. En zo geschiedde. De gemeenteraadsverkiezingen waren voorbij, en een gemeenteraad later, ernaar gevraagd door uw dienaars, klonk de toen nog burgemeester al heel wat lankmoediger. We kregen van hem geen sancties maar les over de scheiding der machten. Les die hij beter zelf had geleerd voor hij stoere praat begon te verkopen over sancties hier en sancties daar.

Is er al iets aan gedaan?

Dus, zitten wij nu, een half jaar na de feiten, met de brandende vraag of er al iets ondernomen is tegen onze kopschoppers? Of ze misschien al een bolwassing van de overheid gekregen hebben, of het onderzoek (dat ook door de lokale politie zou gevoerd zijn) al afgerond is? Of er met andere woorden al echt iets gedaan is tegen de daders? Of dat het onderzoek nog altijd loopt. Net zolang als die zaken altijd lopen. Net zolang tot u en ik het alweer vergeten zijn, en net zolang tot ook de daders helemaal zeker vergeten zijn dat ze iets uitgespookt hebben. En ook de rechterlijke macht vergeet waarom ze ook alweer wat zouden moeten straffen.

Wij houden het op de politieke radar

Omdat wat er Maaseik gebeurde niet voor te lachen was, omdat het symptomatisch is, en omdat het dus blijvende aandacht moet krijgen, gaan wij ervoor zorgen dat het voorval die aandacht ook gaat blijven krijgen. We weten immers uit ervaring dat er als er niet over zaken gesproken wordt, ze ook snel in de doofpot verdwijnen. Tot ze weer gebeuren, en weer iedereen als een konijn naar een lichtbak zit te staren. Benieuwd welke antwoorden we gaan krijgen op gemeenteraad!